با خدا تا خجالت

شاهد روز های من کیست جز تو  احوال مرا که باور دارد جز تو    هم آب و هم سوز شدم  در دیدن  کسی به کمک نیامد یک دم جز تو    آن شب و این روزها لطف شما بود  هیچکس نفهمید چه بر سرم آمد جز تو   من یکی بودم و تو هزاران هزار داری  آن که لطف در کلاس عشق کرد کس نبود جز تو    سرمایه ام شبی بود و آهی و اشکی  آن که راهم داد به دنیای نور که بود جز تو    کس نفهمید چه عشقی کرده ام من  آن که عشق را چشاند کسی نبود جز تو    یک عمر بوده ام با ضعف وشدت  آن که مدد را به امداد میرساند کیست جز تو   سرم به عشق گرم است و شاهدم حال  آنکه مرا به تو میرساند کیست جز تو   با خدا تا خجالت...